تحلیل نقاشی گیتاریست پیر اثر پابلو پیکاسو

پابلو پیکاسو نقاشی گیتاریست پیر را در سال ۱۹۰۳ کشیده است. نقاشی این تابلو مربوط به زمانی است که پیکاسو در اسپانیا زندگی می‌کرد و بعدها به عنوان دوره آبی او نامگذاری شد. پیکاسو در این دوران از پالت تک رنگ آبی برای خلق آثاری با سوژه فقر و موضوعات غم انگیز و ناراحت کننده استفاده می کرد. برای آشنایی با زندگی پیکاسو پیشنهاد می کنم مقاله بیوگرافی پابلو پیکاسو را مطالعه کنید.

تکنیک نقاشی گیتاریست پیر

پیکاسو از رنگ روغن برای کشیدن تابلوی گیتاریست پیر استفاده کرده است. رنگ‌های آبی تیره این اثر القاکننده نوعی حس مالیخولیا و غم است. تک رنگ بودن این نقاشی، نوعی حالت دو بعدی و صاف را ایجاد کرده است. با نگاه به تابلو، به نوعی جاودانگی گیتاریست را حس می کنیم، زیرا کشف زمان یا مکانی که گیتاریست در آن قرار دارد، غیرممکن است. پیکاسو برای رنگ‌ آمیزی گیتار از رنگ قهوه‌ای استفاده کرده است و این نکته نشان می‌دهد که در این فضای غم انگیز و ناراحت کننده عمیق، گیتار نوعی منبع گرما و الهام برای گیتاریست است.

بررسی این اثر با اشعه مادون قرمز نشان داده است که علاوه بر گیتاریست پیر، سه تصویر دیگر نیز در این نقاشی وجود دارد: یک پیرزن، یک زن جوان و یک حیوان. اگر با دقت به نقاشی نگاه کنید، می‌توانید هر سه تصویر را با چشم خود ببینید. به نظر برخی مورخان، پیکاسو منظور خاصی از ایجاد چنین تصاویری در نقاشی‌های خود داشته است، اما برخی دیگر معتقدند پیکاسو به دلیل فقر زیاد نمی توانسته بوم نقاشی بخرد. به همین دلیل از یک میز چوبی در خانه‌ اش برای نقاشی استفاده کرده است و در ابتدا سه تصویر زن جوان، پیرزن و حیوان را نقاشی کرده است و بعدها تابلوی گیتاریست پیر را هم روی همین میز نقاشی کرده است.

سبک نقاشی گیتارنواز پیر

هرچند امروزه پیکاسو را به عنوان یکی از بزرگترین هنرمندان دنیا می شناسند، اما او همیشه هنرمند موفقی نبوده است. زمانی که پیکاسو کارش را به عنوان یک هنرمند شروع کرد با اتفاقات غم انگیز، آسیب های عاطفی و فقر زیادی مواجه شد که به وضوح آثار او را تحت تأثیر قرار دادند. پیکاسو بخش زیادی از احساسات خود را در اولین نقاشی های برجسته اش نشان داده است که از این آثار به عنوان دوره آبی یاد می کنند.

پیکاسو برای انتقال رنج و پریشانی که در طول این دوره زندگیش احساس می کرد، تصمیم گرفت از رنگ آبی استفاده کند. در این دوران، افراد طرد شده جامعه، موضوع اصلی نقاشی‌های او بودند. تبعیدشدگان، افراد منزوی، بی‌خانمان‌ها و روسپی‌ها از اصلی ترین سوژه های این دوره آثار پیکاسو بودند.

او با رنگ آبیِ پس‌زمینه توانسته این عناصر آسیب‌پذیر را در آثارش به نمایش بگذارد و به شکل خلاقانه ای مشکلاتی مثل درد و رنج، تنهایی، فقر، غم و افسردگی را در نقاشی های خود نشان دهد. جالب است بدانید که بیشتر آثار پیکاسو در طول دوره آبی روی نقاشی های قبلی او اجرا شده‌اند که یکی از این آثار، گیتاریست پیر است.

توصیف و تحلیل تابلوی گیتاریست پیر

با نگاه به این نقاشی می‌بینیم که مرد درون تابلو نابیناست و گیتاری را در دست گرفته است. بدنه قهوه‌ای گیتار، تنها تغییر رنگی است که در کل این نقاشی توسط پیکاسو ایجاد شده است. گیتار فضای اطراف گیتاریست را پُر کرده است. پیرمرد از وضعیت خود آگاه است و نابینایی و فقر او هنگام نواختن گیتار کاملاً واضح و روشن است.

عناصر موجود در نقاشی گیتاریست پیر به دقت انتخاب شده اند تا واکنش تماشاگر را برانگیزند. به عنوان مثال، طرح تک رنگ باعث ایجاد فرم‌های دو بعدی مسطحی شده که گیتاریست را از زمان و مکان جدا می کند. به علاوه، رنگ آبی مات حالتی مالیخولیایی ایجاد کرده و بر غم انگیز بودن اثر تاکید می کند.

به نظر می‌رسد گیتاریست خمیده و قوز کرده روی گیتار، در این قاب گرفتار شده است و سایه‌های روی صورت و اندامش او را نحیف و گرسنه نشان می‌دهند. گیتار به عنوان تنها نقطه گرما بخش در نقاشی، حس امیدواری را منتقل می‌کند. امید به این که شاید گیتاریست بتواند حداقل در روزگار تاریکش، به هنر خود ادامه دهد. گفته شده که پیکاسو خود را به جای این گیتاریست می‌دیده و این نقاشی را در دوران تیره و تار زندگی‌اش خلق کرده است.

بد نیست بدانید که تاثیر نقاش دیگری را می توان بر نحوه کشیدن تابلوی گیتاریست پیر دید. این نقاش کسی نیست جز ال گرکو، هنرمند معروف اسپانیایی که به خاطر کشیدن اندامهای کشیده و صورت های زاویه‌دار و دردمند مشهور است. پیکاسو برای به تصویر کشیدن بدن گیتاریست از آثار ال گرکو الهام گرفته است.

برخی از منتقدان هم بر این باورند که پیکاسو برای کشیدن گیتاریست پیر از نقاشی معروف امید (۱۸۸۶) اثر نقاش انگلیسی جورج فردریک والاس الهام گرفته است. در این تابلو به طور مشابه، نوازنده‌ای با قامتی خمیده و ظاهری لاغر و ناموزون و با رنگ آبی، تصویر شده است.

برخی اشاره کرده‌اند که چشمان بسته گیتاریست شاید به معنای کور بودن اوست. در جنبش نمادگرایی یا سمبولیسم که با خلق این تابلو همزمان بوده است، اغلب از تصویر افراد نابینا به عنوان نمادی از فردی که دارای بصیرت الهی و درونی است، استفاده می‌کردند. ممکن است پابلو پیکاسو در نقاشی خود نیز از این نماد استفاده کرده باشد.

گیتار، بیانگر دنیای گیتاریست و تنها امید او به زنده ماندن است. این شخص کور و ضعیف به گیتار خود و درآمد اندکی که می‌تواند برای زنده ماندن از موسیقی‌اش کسب کند، وابسته است. برخی از مورخان هنری معتقدند که این نقاشی، زندگی منزوی یک هنرمند و کشمکش های همیشگی او را نشان می‌دهد که با حرفه اش همراه است. موسیقی یا هنر، به باری بر دوش او تبدیل شده و موجب انزوای هنرمند از جهان اطرافش شده است. اما با وجود این جدایی، گیتاریست (هنرمند) برای بقا به بقیه جامعه وابسته است. همه این احساسات، وضعیت نامساعد پیکاسو در آن زمان و انتقاد وی از وضعیت جامعه را نشان می‌دهد. گیتاریست پیر تمثیلی از زندگی انسان و مشقت های همراه اوست.

امروزه نیز گیتاریست پیر اثر پابلو پیکاسو از جذابیت جهانی برخوردار است و بیانگر وضعیت نامساعدی است که طبقات پایین اجتماعی و مردم فقیر با آن مواجهند و با گذشت زمان تغییرچندانی نکرده است. این حالت مالیخولیایی غمگین با این هدف در زمینه تابلو قرار گرفته تا این سوال را در ذهن بیننده ایجاد کند که چرا پیشرفت و موفقیت قشر طبقات متوسط و بالای اجتماع ادامه دارد اما افرادی که به بیشترین کمک نیاز دارند در فقر به سر می‌برند. به همین ترتیب، نقاشی گیتاریست پیر نه تنها انتقاد پیکاسو از جامعه را نشان می‌دهد، بلکه بیانگر تمثیلی از وجود انسان نیز هست.

به طور کلی، پیکاسو توانسته وضعیت گیتاریست پیر را با استفاده استثنایی از رنگ آبی به طرز چشمگیری بیان کند. علیرغم وجود موضوع پریشانی و ناامیدی در این تابلو، پیکاسو توانسته امید و توانایی گیتاریست را برای غلبه بر نیروهای منفی که هنرش را تحت تاثیر قرار می دهند، نشان دهد.

اسرار پنهان در نقاشی گیتاریست پیر

اگر با دقت به نقاشی گیتاریست پیر نگاه کنید، می‌توانید چهره‌ای کمرنگ و شبح مانند از یک زن را بیابید. درست در بالای گردن گیتاریست، بینندگان تیزبین ممکن است بتوانند طرح چهره یک زن را ببینند. با این حال، این تصویر تنها یکی از سه چهره‌ای است که با رنگ‌های آبی گیتاریست پیر پنهان شده است.

بخش حفاظت و مرمت انستیتوی هنر شیکاگو متوجه ناهماهنگی‌هایی در رنگ آمیزی این اثر شد. آنها تصمیم گرفتند این تابلو را با اشعه ایکس به طور دقیق‌تری مورد بررسی قرار دهند. تحقیقات آنها نه تنها چهره مبهم زن بالای گیتاریست، بلکه دو چهره دیگر را نیز نشان داد. به نظر می‌رسد که این زن به صورت نشسته طراحی شده است. با دقت در ساق پای گیتاریست می‌توان خطوط پاهای زن را مشاهده کرد.

تکنولوژی اشعه ایکس نشان داد که در واقع صورت دیگری در نقاشی حک شده است. در گردن زن ذکر شده، صورت زن دیگری وجود دارد که به سمت راست نگاه می‌کند. بررسی‌های بیشتر، کودکی را در حال شیر خوردن از پستان اولین زن نشان می‌دهد که در سمت چپ تابلو، زانو زده است.

در نهایت، نقشی از گاو که در بسیاری از آثار دیگر پیکاسو وجود دارد، نیز در زیر لایه‌های رنگ پنهان شده است. در سمت راست نقاشی، محققان طرح یک گاو را که سر یک گوساله را می‌لیسد، کشف کردند. مشخص نیست که چرا پیکاسو این طرح‌های اولیه را رها کرده، اما این فرضیه وجود دارد که او به دلیل بی پولی چندبار از همین پنل چوبی برای نقاشی استفاده کرده است.